کیفیت زندگی کاری ماماهای شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زنجان

چکیده زمینه و هدف: در سازمان های رقابتی امروز، فقط سازمانهایی قادر به ادامه حیات هستند که کارایی خود را ارتقاء دهند. لذا لازم است بیمارستان بعنوان یکی از این نوع سازمانها، جهت ارتقای کارایی خود کیفیت زندگی کاری کارکنان را مورد توجه قرار دهد. این پژوهش، با هدف تعیین کیفیت زندگی کاری ماماهای شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1391 انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است. جامعه پژوهش کلیه ماماهای شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه پزشکی زنجان بودند. حجم نمونه 85 نفر از ماماها بودند که از طریق سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه ای بر اساس پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که 8/38 درصد ماماها ازکیفیت زندگی کاری پایین و 2/61 درصد از کیفیت زندگی کاری متوسط برخوردار بودند و هیچ یک کیفیت زندگی کاری خود را بالا گزارش نکردند. بین کیفیت زندگی کاری ماماها بر اساس متغیرهای سن، وضعیت تأهل، نوبت کاری،نوع استخدام، سابقه کاری و بیمارستان محل خدمت ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد(05/0p>). نتیجه گیری: ماماهای بیمارستان های مذکور از اکثر مؤلفه های کیفیت زندگی کاری ناراضی بودند. این نارضایتی می تواند بر عملکرد آنان تأثیر گذار باشد و به تبع آن بهره وری را کاهش دهد. نتایج به دست آمده می تواند در شناسایی نیازهای ماماها توسط مدیران و تلاش در جهت بکارگیری برنامه های راهبردی ارتقاء بهره وری کمک کننده باشد.